ความสำคัญของข้อมูลส่วนบุคคล : การปกป้องและคุ้มครอง       ในโลกยุคโลกาภิวัตน์หรือโลกไร้พรมแดน ที่ข้อมูลข่าวสารแพร่กระจายไปทั่วโลก การที่ประชาคมโลกไม่ว่าจะอยู่ ณ จุดใด สามารถรับรู้ สัมพันธ์ หรือรับผลกระทบจากสิ่งที่เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วกว้างขวาง อันเนื่องมาจากการพัฒนาระบบเทคโนโลยีสารสนเทศจากการเชื่อมโยงระบบอินเตอร์เน็ต แม้ว่าการติดต่อสื่อสารจะรวดเร็ว แต่ในอีกแง่มุมหนึ่งก็คือการสูญเสียความเป็นส่วนตัว       ข้อมูลส่วนบุคคลปรากฏอยู่ในหลายส่วนของการปฏิบัติงานของส่วนราชการ หน่วยงานของรัฐ รัฐวิสาหกิจ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น อาทิ การทะเบียนราษฎร การใช้บริการทางการแพทย์กับโรงพยาบาล การจดทะเบียนประกอบธุรกิจกับกระทรวงพาณิชย์ การขอใช้น้ำประปา-ไฟฟ้า การขออนุญาตก่อสร้างอาคารกับเทศบาล ฯลฯ เป็นต้น แม้แต่องค์กรภาคธุรกิจเอกชน (การเข้าไปผูกนิติสัมพันธ์ ในกิจการค้าพาณิชย์และทางแพ่งทั้งหลาย) เช่น การขอสินเชื่อกับธนาคาร การเช่าซื้อสังหาริมทรัพย์กับบริษัท ห้างร้าน การเช่าอาคาร ข้อมูลต่างๆ เหล่านี้ ในยุคดิจิทัลได้ถูกจัดเก็บไว้ในระบบอินเตอร์เน็ต ทั้งในรูปของเว็บไซต์ และแอพพลิเคชั่น หรือสื่อสังคมต่างๆ (Google, YouTube, Facebook, WhatsApp, Instragram, Line) ที่ไม่สามารถลบข้อมูลออกไปจากระบบได้โดยง่าย จึงมีการนำข้อมูลส่วนบุคคลไปกระทำการซ้ำ โดยไม่ได้รับการยินยอมจากบุคคลผู้เป็นเจ้าของข้อมูล       นอกจากนี้ความก้าวหน้าของเทคโนโลยีทำให้มีการเก็บรวบรวม การใช้ และการเปิดเผยข้อมูลส่วนบุคคลส่งผลกระทบจากการที่ข้อมูลส่วนบุคคลถูก “ทิ้งค้าง” ไว้ในระบบเป็นจำนวนมาก ทำให้เกิดปัญหาความเป็นส่วนตัว เนื่องจากมีการล่วงละเมิดสิทธิความเป็นส่วนตัวจากข้อมูลส่วนบุคคลเป็นจำนวนมาก เช่น การนำหมายเลขโทรศัพท์เคลื่อนที่เฉพาะบุคคลไปใช้ในทางการค้า ก่อให้เกิดความเดือดร้อนรำคาญ ความเสียหายและสูญเสียความเป็นส่วนตัวไป       สำหรับประเทศไทยการให้การศึกษา และการจัดทำกฎหมายเพื่อคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลมีการดำเนินการมาเป็นเวลากว่าสิบปีแล้ว และมีการออกกฎหมายที่เกี่ยวข้องในรูปของกฎหมายเฉพาะ แต่ยังไม่มีการจัดทำกฎหมายกลางคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลแต่ประการใด ต่อมาเมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม 2561 คณะรัฐมนตรีรับหลักการร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. .... ตามที่กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมเสนอ และให้ส่งสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกาตรวจพิจารณา และสภานิติบัญญัติแห่งชาติได้ลงมติเห็นชอบร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล ใช้เป็นกฎหมายเมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2562 ซึ่งมีสาระสำคัญ กำหนดให้การเก็บรวบรวม การใช้การเปิดเผยข้อมูลส่วนบุคคล ต้องได้รับความยินยอมจากเจ้าของข้อมูลอย่างชัดเจน และสามารถถอนความยินยอมภายหลังได้ หรือตามที่เจ้าของข้อมูลขอให้ลบหรือทำลาย       สถาบันนโยบายศึกษาเห็นว่าการออกกฎหมายฉบับดังกล่าวแม้จะเป็นการปกป้องสิทธิของประชาชน แต่ยังมีความไม่ชัดเจนในแนวทางปฏิบัติ เพราะต้องมีการออกระเบียบ และประกาศมารองรับ ตลอดจนการรับรู้ของประชาชนในวงกว้างยังมีน้อย จึงเห็นสมควรจะต้องมีการจัดเสวนาทางวิชาการและการสัมมนาในประเด็นดังกล่าวขึ้น เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนความเห็นจากหน่วยงานภาครัฐที่เกี่ยวข้อง ผู้ทรงคุณวุฒิ ภาคเอกชน ภาคประชาชน นักวิชาการ สื่อมวลชน เพื่อกระตุ้นการรับรู้ ความเข้าใจ และผลักดันให้มีการขับเคลื่อนในด้านความรู้และความเข้าใจเพื่อประโยชน์ของพลเมืองต่อไป       การทำงานตลอดปี 2562 จึงมุ่งสู่การสร้างการรับรู้ต่อประเด็น “การคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลของพลเมือง” ทุกภาคส่วนมีความตระหนักและสามารถที่จะปกป้องข้อมูลส่วนตัวของตนจากการถูกนำไปใช้โดยไม่ได้รับการยินยอม และขณะเดียวกัน ก็เพื่อกระตุ้นให้ภาครัฐและภาคเอกชนได้ตระหนักถึงสิทธิความเป็นส่วนตัวในข้อมูลของบุคคลที่จะกระทำการละเมิดมิได้ โครงการ “การคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล” จะมีการดำเนินการอย่างต่อเนื่องในรูปแบบการเสวนาจากผู้ที่เกี่ยวข้องและสนใจในประเด็นดังกล่าว 6 ครั้ง โดยมีการทำการศึกษาวิจัยในประเด็นย่อย เพื่อนำสู่การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกัน ดังมีรายละเอียดการจัดงานดังนี้ คือ       ครั้งที่ 1 สิทธิความเป็นส่วนตัว : แนวคิด และการปกป้องโดยกฎหมาย เดือนมีนาคม 2562       ครั้งที่ 2 ข้อมูลส่วนบุคคล : กฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล เดือนพฤษภาคม 2562       ครั้งที่ 3 ข้อมูลส่วนบุคคล กับความมั่นคงสาธารณะ เดือนมิถุนายน 2562       ครั้งที่ 4 สิทธิความเป็นส่วนตัว/บทบาทของสื่อและความรับผิดชอบในการสร้างความตระหนักต่อสังคม เดือนกรกฎาคม 2562       ครั้งที่ 5 การปกป้องข้อมูลส่วนบุคคล/ความตระหนักต่อการล่วงละเมิดทางอิเล็กทรอนิกส์ เดือนสิงหาคม 2562       ครั้งที่ 6 แนวทางปฏิบัติเกี่ยวกับการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล เดือนกันยายน 2562       โดยคาดว่าการจัดโครงการนี้ จะมีการมีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เกี่ยวกับการปฏิบัติที่เหมาะสมของข้อมูลส่วนบุคคลที่มีการใช้และเผยแพร่ในยุคดิจิทัล และมีแนวทางที่ชัดเจนขึ้นในการที่ประชาชนจะสามารถปกป้องตนเองและการคุ้มครองโดยรัฐหรือองค์กรต่าง ๆ จากการล่วงละเมิดข้อมูลส่วนบุคคล