การสื่อสารทางการเมือง      คนไทยทุกวันนี้ให้ความสนใจการเมือง และติดตามการเมืองกันมากขึ้นเพราะรู้สึกว่าการเมืองได้เข้ามาเคาะที่ประตูหน้าบ้านแล้ว ไม่ว่าจะวาทกรรมการเมืองเรื่องเสียงข้างมาก วัฒนธรรมแบ่งสี ไปจนถึงนโยบายทางการเมืองที่ออกมา และส่งผลกระทบวงกว้างต่อความมั่นคงทางสังคมและการเมือง      การเมืองในความรู้สึกและความเข้าใจของประชาชนทั่วไป คือความสนใจในแง่ที่เป็นเครื่องมือที่จะทำให้เกิดผลที่ดีและเป็นประโยชน์ต่อวิถีชีวิตของตนมากกว่าความเป็นส่วนรวม การเมืองโดยตัวของมันเองจึงไม่ใช่จุดที่ประชาชนให้ความสนใจที่ว่าเป็นการเมืองเพื่อรักษาประโยชน์ส่วนรวมเป็นจุดสำคัญ      การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนจึงมักตัดสินว่าตนจะได้หรือเสียประโยชน์มากกว่า คำนึงถึงประโยชน์ที่ครอบคลุมทั้งสังคม ดังที่เห็นความสำเร็จจากโครงการประชานิยมของรัฐบาลต่างๆ ที่ต้องการเรียกคะแนนนิยมให้ทันต่อการเลือกตั้งที่เกิดขึ้นถี่ขึ้น เมื่อการเลือกตั้งท้องถิ่นถูกผูกติดกับพรรคการเมือง นักการเมืองท้องถิ่นและระดับชาติทำการ “ฮั้วกัน” ทางการเมือง โครงการประชานิยมของรัฐบาลต่างๆ จึงตอบสนองความต้องการของปัจเจกที่ง่ายต่อการทำความเข้าใจและเรียกความสนใจเฉพาะหน้าเพื่อให้ชนะการเลือกตั้งมากกว่าที่จะช่วยสร้างการเรียนรู้ การเข้าใจทางการเมืองเพื่อส่วนรวมอย่างถูกต้อง      ความสนใจ ความเข้าใจเรื่องการเมืองของประชาชนไทยโดยทั่วไปจึงเกิดจากประสบการณ์ที่รับสารทางการเมืองที่ผูกขาดอยู่ที่ตัวนักการเมือง และผลักการมีส่วนร่วมของประชาชนให้ห่างออกไปจากกระบวนการร่วมคิด ร่วมกำหนดและร่วมตัดสินใจอันเป็นสาระสำคัญของการสื่อสารทางการเมืองในสังคมประชาธิปไตย      การเมืองไทยมาถึงจุดที่ต้องการการสื่อสารที่มุ่งไปสู่ความสงบ ความสามัคคี ในยามใดที่ประชาชนมีทุกข์ มีการรวมตัวแสดงออกเพื่อบอกปัญหาแก่นักการเมืองโดยเฉพาะรัฐบาล นั่นแสดงว่าประชาชนได้ใช้สิทธิตามรัฐธรรมนูญอย่างเปิดเผยตรงไปตรงมา จึงเป็นหน้าที่ของผู้บริหารประเทศที่มีอำนาจ มีบุคลากร มีงบประมาณ จะได้พิจารณารับฟังโดยปราศจากอคติ เพื่อสร้างความไว้วางใจและความมั่นใจให้เกิดขึ้นกับทุกฝ่าย ซึ่งจำเป็นต้องใช้ความอดทนด้วยกันทุกฝ่าย จนสามารถพูดคุยและคลี่คลายปัญหาร่วมกันได้มากกว่าการแสดงอาการเป็นคู่ตรงข้าม และตั้งเงื่อนไขกับประชาชนที่แทบไม่มีข้อต่อรองอะไรอยู่แล้ว ถ้าไม่ปิดกั้นถนน ซึ่งการปิดถนนแม้จะเป็นการละเมิดสิทธิเสรีภาพของผู้อื่น แต่ก็ยังสามารถหลีกเลี่ยงไปถนนสายอื่นได้      การสื่อสารทางการเมืองจึงเป็นการสื่อสาร 2 ทาง ทั้งตัวนักการเมืองและประชาชน ต้องได้รับการรับฟังอย่างครบถ้วน เราต้องช่วยการสร้างบรรยากาศของการเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกันบนความแตกต่างและความทุกข์ของเพื่อนมนุษย์ ซึ่งต้องอดทนรับฟังซึ่งกันและกันเพื่อแบ่งปันความคิด คุณค่าดีๆ ให้แก่กันจนเกิดปัญญาสามารถฝ่าวิกฤติปัญหาไปได้      การแสดงออกในทางการเมืองทั้งการพูด การเขียนและการแสดงกิริยาท่าทางล้วนเป็นการสื่อให้เข้าใจได้ไม่ยากว่านักการเมืองไทยเป็นประชาธิปไตยมากน้อยเพียงใด เพราะฉะนั้นผลของการเมืองที่ยังวุ่นอยู่ทุกวันนี้ควรที่นักการเมืองจะพิจารณาเพื่อให้การเมืองมีทางออกที่สร้างสรรค์และเห็นแก่คนที่เลือก ไม่ว่าเสียงมากหรือเสียงน้อย ถ้ายังพูดกันไม่รู้เรื่อง ตั้งสภาปฏิรูปนักการเมืองดีกว่าไหม                     ทิพย์พาพร ตันติสุนทร                     ผู้อำนวยการร่วม สถาบันนโยบายศึกษา