สวัสดีปีใหม่ อยู่เพื่อรับใช้สังคม ขึ้นปีใหม่อีกครั้ง ปีนี้ 2555 ขอให้ทุกท่านจงอยู่ดี มีสุข ทั้งกาย ใจ ด้วยการใช้สติปัญญาเพื่อสร้างความมั่นคงของสังคมไทยร่วมกัน หลายปีมานี้ ประเทศไทยบอบช้ำมากเกินพอไม่ว่าวิกฤติเศรษฐกิจ วิกฤติการเมือง และวิกฤติด้านธรรมชาติสิ่งแวดล้อม ทุกๆ วิกฤติล้วนเกิดจากน้ำมือของคนที่อยู่ในสังคม เป็นคนที่ทำให้สังคมเสื่อม แตกแยก ขาดจริยธรรม เป็นสังคมที่คนอยู่รวมๆ กัน แล้วเบียดเบียนกันเอง เบียดเบียนแม้แต่กับธรรมชาติ ดังที่ได้เห็นผลแห่งการกระทำมาแล้วทุกเรื่อง ทุกวันนี้เราไม่ได้อยู่ร่วมกัน (แต่อยู่รวมกัน) แบบที่ร่วมทุกข์ ร่วมสุข เฉลี่ยทุกข์ เฉลี่ยสุข ช่วยเหลือเกื้อกูลกันในสังคมอย่างที่เคยเป็นในอดีตมานานแล้ว คนไทยไม่ได้ถูกฝึก สอน และอบรมในการใช้ชีวิตในทุกมิติผ่านการคิดเพื่อสังคม ในการเรียนการสอน เด็กๆ และเยาวชนไม่ได้ถูกบ่มเพาะให้ฝึกฝนเรียนรู้ เพื่อออกไปทำหน้าที่เพื่อสังคม การมีความสำเร็จทางการศึกษา กระทั่งไปมีอาชีพการงานต่างๆ ก็เพื่อประโยชน์ของสังคมเป็นที่ตั้ง หาใช่ประโยชน์ส่วนตน พูดง่ายๆ ก็คือ ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่สอง ประโยชน์ส่วนรวมคือสังคมเป็นที่หนึ่งนั่นเอง การฝึกวิธีคิดเช่นนี้ในสังคม จะทำให้เกิดจิตสำนึกของผลประโยชน์สาธารณะ ทั้งนี้ ต้องตอกย้ำเพื่อความมั่นคงผาสุกของทั้งสังคม ไม่ใช่เพื่อคณะ กลุ่มบุคคล พวกแบ่งข้าง แยกสี หรือฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้ตามความคิดของตน ด้วยคิดว่ามีคะแนนเสียงมากกว่า โดยลืมไปว่าคนไม่เห็นด้วยก็ยังมีอีกมาก อีกทั้งยังจะสร้างความแตกแยกซ้ำซาก จนหาที่ลงให้กับสังคมไม่ได้ ซ้ำร้ายก็กลายเป็นตัวอย่างให้เด็ก และเยาวชนเอาเป็นตัวอย่าง เพราะเห็นพวกผู้ใหญ่ ผู้นำทั้งหลายทะเลาะ และทำร้ายกันอยู่ไม่จบสิ้น พวกเด็กก็ทะเลาะกัน ยกพวกตีกันบ้าง ไม่เห็นจะเสียหาย แม้ว่าจะเป็นปัญหาคนละระดับ และคนละประเด็นระหว่างเรื่องของผู้ใหญ่ กับเด็ก แต่รวมๆ ก็เหมือนกัน คือ ไม่เห็นแก่สังคมส่วนรวมว่าจะอยู่รอดปลอดภัยได้อย่างไร หากคนในสังคม โดยเฉพาะพวกนักการเมืองทั้งหลายที่กลายเป็นหัวขบวนของความขัดแย้งที่คิดแต่จะรบกันมากกว่าการสร้างสันติ คนไทยบางพวกก็ถนัดท่องแต่คาถาเรื่องความศักดิ์สิทธิ์ของสิทธิเสรีภาพและความเสมอภาคของประชาชน โดยลืมสนิทไปในเรื่องของระเบียบวินัย และความมั่นคงของสังคม การเชิดชูเสรีภาพเป็นเรื่องดีแน่ แต่จะต้องมีความรู้สึกรับผิดชอบต่อส่วนรวมก่อนส่วนตัวเสมอถึงจะดีที่สุด ความรู้สึกรับผิดชอบเช่นนี้เป็นคุณสมบัติที่สำคัญที่สุดของความเป็นพลเมือง เพราะพลเมืองต้องรับผิดชอบต่อสังคม พลเมืองต้องมีกระบวนการคิดเป็นทางการเมือง คิดที่จะเรียน จะอยู่ จะทำงาน เพื่อรับใช้สังคม ไม่ใช่เพื่อพรรคการเมืองหรือตัวบุคคล คนใดคนหนึ่ง อีกทั้งยัง ไม่ใช่เพื่อเพียงแสวงหาโภคทรัพย์ และตำแหน่งแห่งหนเพื่อประโยชน์ส่วนตนโดยละทิ้งสังคมอีกด้วย ทุกวันนี้ คนไทยโหยหาความสงบสุข และถามหาความปรองดองถี่ขึ้น ไม่ว่าจากกลุ่มไหน นี่คือสัญญาณของสังคมที่ต้องการความมั่นคงกลับคืนมา จึงมีแต่ทุกฝ่ายต้องช่วยกันคิดแบบบวกๆ กับสังคมให้มากๆ แล้วลดอัตตาและประโยชน์ของตนและพวกพ้องลงให้ได้ กิจกรรมใดๆ ที่เกิดขึ้นในสังคม ควรได้เปิดโอกาสให้ทุกฝ่ายทุกคนได้คิด ได้มีโอกาสมาร่วมโอภาปราศรัย โดยมีเป้าหมายเพื่อความสุขสันติของคนทั้งสังคม การคิดและทำเช่นนี้ ก็เท่ากับได้ทำหน้าที่เยียวยาและสร้างความปรองดองให้เกิดขึ้นแล้ว และสิ่งเหล่านี้ควรอยู่เหนือความคิดทางการเมืองด้วย ทิพย์พาพร ตันติสุนทร ผู้อำนวยการร่วม สถาบันนโยบายศึกษา