การเมืองเรื่องสร้างสรรค์ คนไทยในช่วง 10 ปีมานี้ เข้าใกล้การเมืองมากขึ้น สนใจมากขึ้น มีส่วนร่วมกับการเมืองมากขึ้น ถึงขั้นทะเลาะกันกับคนใกล้ชิด และในครอบครัวก็มีเรื่องประเด็นทางการเมืองมากขึ้น ต่างจากเมื่อก่อนนี้ เห็นว่าการเมืองเป็นเรื่องน่ากลัวและอันตรายมาก พ่อ แม่ ผู้ปกครองไม่ต้องการให้ลูกหลานยุ่งเกี่ยวกับการเมือง ในโรงเรียนผู้อำนวยการ และบรรดาครูก็ไม่อยากยุ่งหรือข้องเกี่ยวกับการเมือง เรื่องสอนไม่ต้องพูดถึง “การเมือง” ไม่มีคำอธิบาย หรือบอกความหมายใดๆ ได้ในอาณาบริเวณการศึกษาของชาติ การให้การศึกษาทางการเมือง หรือให้ความรู้เรื่องการเมืองในระบบการศึกษาไทย จึงตกหล่นหายไประหว่างทาง กว่าจะถึงขั้นอุดมศึกษาก็ถือว่าสายไปเสียแล้ว การเรียนรู้ทางการเมืองของคนไทย จึงเป็นการเรียนรู้จากหลายช่องทาง ที่อยู่นอกระบบการศึกษาทั้งสิ้น เป็นการเรียนรู้จากประสบการณ์จริง ไม่ว่าจะเป็น 14 ตุลา – 6 ตุลา – รสช. – พฤษภา 2535 กระทั่งมีระบอบทักษิณ และ คมช. ทุกวันนี้คนไทยยอมรับแล้วว่าบ้านเมืองจะสงบสุข เศรษฐกิจของประเทศจะก้าวหน้าด้วยดี ต้องมีการเมืองดี ต้องมีการบริหารจัดการทางสังคมที่สมดุล ทุกฝ่ายได้ประโยชน์ ไม่ใช่ฝ่ายหนึ่งได้ฝ่ายหนึ่งเสีย ท้ายสุดก็จะทะเลาะกันไม่เลิกอย่างที่เราเผชิญกันอยู่ เราต้องยอมรับว่า เมื่อคนไทยเข้าถึงการเมืองมากขึ้น ไม่กลัวการเมืองดังเก่าก่อน การแสดงออกถึงความต้องการและความคิดเห็นก็มีมากขึ้น ความขัดแย้งทางความคิดก็เป็นเรื่องธรรมดา การฝึกให้มีน้ำอดน้ำทน และหัดกลั่นกรองด้วยเหตุด้วยผลจะต้องมีมากขึ้น การแก้ไขปัญหาความขัดแย้งทางการเมืองจึงต้องมุ่งเน้นไปที่ความต้องการการเปลี่ยนแปลงเพื่อประโยชน์สาธารณะอย่างแท้จริง หาใช่ประโยชน์ของพรรคและพวกพ้องแห่งตน ผลการเลือกตั้ง ส.ว. ที่ผ่านมา คุณรสนา โตสิตระกูล เป็นผู้ชนะการเลือกตั้งในกรุงเทพมหานคร และได้คะแนนสูงเป็นอันดับ 1 ของประเทศ สะท้อนความต้องการของสาธารณชนที่อยากให้การเมืองเป็นเรื่องสร้างสรรค์ เป็นเรื่องความร่วมมือสาธารณะที่สง่าผ่าเผย ดังเช่นที่คุณรสนา เข้าร่วมต่อสู้เพื่อยับยั้งการแปรรูป กฟผ. และเป็นแกนนำร่วมทวงคืนสมบัติสาธารณะ ปตท. เป็นบุคลิกภาพของพลเมืองที่มีความกล้าหาญทางการเมือง มีจริยธรรมเป็นพื้นฐานของชีวิตและการต่อสู้ทางการเมือง เป็นตัวอย่างทางการเมืองที่สร้างสรรค์ และเป็นกำลังใจให้คนดีไม่ท้อแท้ ได้ยืนหยัดความถูกต้องต่อไป ทิพย์พาพร ตันติสุนทร สถาบันนโยบายศึกษา