ตลาดนัดนักการเมือง วันที่ 7 เดือน 11 ปี 2550 ได้เวลาเปิดตลาดนัดนักการเมือง เมื่อคณะกรรมการการเลือกตั้ง (กกต.) ลั่นระฆังการเลือกตั้งเริ่มเปิดรับสมัครสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร (ส.ส.) แบบสัดส่วน ระหว่างวันที่ 7-11 พฤศจิกายน ส่วนวันรับสมัครสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรระบบเขต ก็อยู่ระหว่างวันที่ 12-16 พฤศจิกายน ในช่วงระหว่างนี้บรรยากาศทางการเมืองก็ดูจะคึกคัก บรรดาผู้สมัครทั้งสองระบบต่างก็ต้องพยายามเดินหน้าเข้าหาประชาชนเพื่อขอเสียง รอวันชี้ขาดชัยชนะในวันที่ 23 ธันวาคม 2550 การออกพื้นที่แนะนำตัว พร้อมกับการนำเสนอนโยบายของพรรคเพื่อให้โดนใจประชาชนเป็นสิ่งที่ว่าที่ ส.ส. ทั้งหลายต้องรีบทำในระยะเวลาการหาเสียงที่กระชั้นชิด รูปแบบการพบปะและการขอเสียงจากประชาชนจึงเป็นเรื่องที่พรรคการเมืองที่มีถึง 66 พรรค จะต้องเริ่มทำงานเพื่อขายฝันผ่านนโยบายพรรคให้ถึงกลุ่มเป้าหมายมากที่สุด และแน่นอนต้องมีประสิทธิภาพที่สุดด้วย คือเป็นนโยบายที่จดจำง่าย เข้าใจง่าย เข้าถึงความต้องการง่ายๆ พื้นๆ ของกลุ่มเป้าหมายซึ่งมีความหลากหลายทางพื้นที่ เช่น พื้นที่ในชนบทภาคเกษตรกรรมในภาคเหนือและอีสาน พื้นที่ภาคใต้และปัญหา 3 จังหวัดภาคใต้ พื้นที่ภาคกลาง และโดยเฉพาะพื้นที่เมืองหลวงที่มีเสียงน้อยแต่เป็นตัวชี้วัดอุณหภูมิประชาธิปไตยของประเทศ บรรยากาศตลาดนัดนักการเมือง เราคงเห็นหน้าค่าตาและค่าตัวที่บ่งบอกยี่ห้อพรรค ความรู้ ความสามารถ และพฤติกรรมของนักการเมืองที่แสดงความคิดเห็น การนำเสนอความคิดทางการเมือง เผยโฉมออกมาให้เห็นมากขึ้น ถี่ขึ้น ซึ่งนับว่าเป็นผลดีที่ประชาชนจะได้เลือกเฟ้น ดูที่มาที่ไปให้ถ้วนถี่ ที่ทำผิดพลาดจนทำให้ชาติติดหล่มเพราะนักการเมืองหลงตน และลืมประชาชน ต้องจดจำใส่ใจไว้พิจารณาให้มาก อย่าเป็นดั่งเพลงที่เขาร้องว่า “รู้ว่าเขาหลอก แต่เต็มใจให้หลอก” อีกซ้ำซาก ส่วนพฤติกรรมฉ้อฉลตั้งแต่เริ่มต้นด้วยการให้เงิน ให้ของ เพื่อแลกกับเสียงด้วยแล้ว เราจะหาความซื่อสัตย์จากนักการเมืองที่ไหนได้ ศูนย์วิจัยนวัตกรรมทางสังคม มหาวิทยาลัยอัสสัมชัญ ได้ทำผลสำรวจไว้มีความน่าสนใจที่ประชาชนจะได้นำมาเป็นแนวทางในการเลือกนักการเมืองครั้งนี้ ซึ่งพบว่าประชาชนต้องการนักการเมืองและนายกรัฐมนตรีที่ซื่อสัตย์ มีความเป็นผู้นำ เข้าถึงความเดือดร้อนของประชาชนอย่างฉับไว กล้าตัดสินใจ และมีความรู้ความสามารถ ซึ่งจากผลสำรวจครั้งนี้แสดงให้เห็นว่า ประชาชนต้องการคนดี มีความซื่อสัตย์ ที่ประชาชนสามารถไว้ใจได้มากกว่านายกฯ ที่มากด้วยความสามารถ เก่ง แต่ไม่ใช่คนดีที่ซื่อสัตย์ ที่สำคัญ นักการเมืองเองเป็นผู้ขันอาสามาทำงานการเมืองของประเทศ ไม่มีใครขู่เข็ญบังคับ พฤติกรรมของนักการเมืองที่ปรากฏแก่ประชาชน จึงควรเป็นบุคคลสาธารณะที่มีความโปร่งใส มีความเสียสละ ตอบคำถามประชาชนได้ ไม่ทำตัวอยู่เหนือประชาชน ถ้าเช่นนั้น ก็อย่าโอ่ตัวว่า เป็นผู้แทนของประชาชนเลย ทิพย์พาพร ตันติสุนทร สถาบันนโยบายศึกษา