สถาบันนโยบายศึกษา : Institute of Public Policy Studies (IPPS)

ยอดคนอาเซียน : ลี กวน ยู แห่งสิงคโปร์

สมชาติ เจศรีชัย

      ผู้นำประเทศควรมีลักษณะสำคัญสองประการ ประการหนึ่งคือการมีวิสัยทัศน์ที่กว้างไกล อีกประการหนึ่งก็คือ จะต้องมีความกล้าหาญในการเปลี่ยนแปลงที่อยู่บนฐานของความเสียสละและทำเพื่อส่วนรวม และเมื่อกวาดสายตามองไปยังผู้นำที่มีบทบาทในการก่อร่างสร้างชาติให้เป็นประเทศที่มีความรุ่งเรืองมากที่สุดในภูมิภาคนี้คงจะเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่ ลี กวน ยู ของสาธารณรัฐสิงคโปร์

ข้อมูลทั่วไป
      สิงคโปร์ที่เขียนถึงอยู่นี้ เป็นประเทศที่มีลักษณะเด่นหลายประการ อาทิ เป็นประเทศที่มีขนาดเล็กที่สุดในประเทศสมาชิกอาเซียน กล่าวคือ มีพื้นที่รวมทั้งสิ้น 697 ตารางกิโลเมตร ตั้งอยู่ทางใต้สุดของคาบสมุทรมาเลย์ ติดกับรัฐยะโฮร์ของประเทศมาเลเซีย และอยู่ทางเหนือของเกาะสุมาตราของประเทศอินโดนีเซีย เป็นเมืองท่า อยู่ในช่องแคบมะละกา เป็นสถานพักสินค้าของพ่อค้าทั่วโลก เดิมชื่อว่า เทมาเส็ก (ทูมาสิค) มีกษัตริย์ปกครอง ต่อมาในคริสต์ศตวรรษที่ 17 ได้มีเจ้าผู้ครองนครปาเล็มบังเดินทางแสวงหาดินแดนใหม่เพื่อสร้างเมือง แต่เรือก็อับปางลง พระองค์ได้ว่ายน้ำขึ้นฝั่ง แล้วก็เห็นสัตว์ชนิดหนึ่งมีรูปร่างลำตัวสีแดงหัวดำหัวคล้ายสิงโตหน้าอกขาว พระองค์จึงถามคนติดตามว่า สัตว์ตัวนั้นคืออะไรคนติดตามก็ตอบว่ามันคือ สิงโต พระองค์จึงเปลี่ยนชื่อเทมาเส็กเสียใหม่ว่า สิงหปุระ ต่อมาสิงหปุระก็ได้ตกเป็นของสุลต่านแห่งมะละกา

ก่อนได้รับเอกราช
      ต้นศตวรรษที่ 15 อยู่ภายใต้การยึดครองของอาณาจักรสยาม จนถูกประมุขแห่งมะละกาเข้ามาแย่งชิงไป และในปี ค.ศ. 1498 (พ.ศ. 2041) ก็ตกเป็นเมืองขึ้นของโปรตุเกส และต่อมาอยู่ภายใต้อิทธิพลของฮอลันดาในช่วงศตวรรษที่ 17 ประมาณปี ค.ศ. 1817 (พ.ศ. 2360) อังกฤษได้ส่งเซอร์ โทมัส สแตมฟอร์ด แรฟเฟิลส์ มาสำรวจดินแดนแถบสิงคโปร์ ตอนนั้นสิงคโปร์ยังมีสุลต่านปกครองอยู่ แรฟเฟิลส์ได้ตกลงกับสุลต่านฮุสเซียน ชาห์ ว่าจะตั้งสถานีการค้าของอังกฤษ ในปี ค.ศ. 1819 (พ.ศ. 2362) อังกฤษได้ขอเช่าเกาะสิงคโปร์จากจักรวรรดิ์ยะโฮร์ซึ่งอยู่ภายใต้การปกครองของฮอลันดา ในปี ค.ศ. 1824 (พ.ศ. 2367) อังกฤษมีสิทธิครอบครองสิงคโปร์ตามข้อตกลงที่ทำกับฮอลันดา ต่อมาในปี ค.ศ. 1826 (พ.ศ. 2369) สิงคโปร์ถูกปกครองภายใต้ระบบสเตรตส์เซ็ตเติลเมนท์ (Straits Settlement) ซึ่งบริษัทอินเดียตะวันออกของอังกฤษควบคุมดูแลสิงคโปร์ รวมทั้งปีนัง และ มะละกาด้วย ต่อมาในปี ค.ศ. 1857 (พ.ศ. 2400) รัฐบาลอังกฤษได้เข้ามาดูแลระบบนี้เอง ในปี ค.ศ. 1867 (พ.ศ. 2410) สิงคโปร์กลายเป็นอาณานิคม (Crown Colony) อย่างสมบูรณ์ ค.ศ. 1946 (พ.ศ. 2489) จึงได้รับการยกฐานะให้เป็นอาณานิคมแบบเอกเทศ (Separate Crown Colony) เมื่ออังกฤษกลับมาควบคุมสิงคโปร์อีกครั้งหนึ่ง ภายหลังจากที่สิงคโปร์อยู่ภายใต้การยึดครองของญี่ปุ่น ระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 (ค.ศ. 1942-1946 หรือ พ.ศ. 2485 - 2489)

การแยกตัวเป็นประเทศเอกราช
      ในฐานะที่เป็นอาณานิคมแบบเอกเทศนั้น สิงคโปร์มีอำนาจปกครองกิจการภายในของตนเอง แต่ไม่มีอำนาจดูแลกิจการทหารและการต่างประเทศ และยังมีผู้ว่าราชการจากส่วนกลางมาปกครองอยู่ ในสภานิติบัญญัติ (Legislative Council) นั้น อังกฤษเริ่มเปิดโอกาสให้ประชาชนเลือกตั้งสมาชิกบางส่วน (6 คน จาก 22 คน) ได้ ซึ่งในการเลือกตั้งสมาชิกสภาบางส่วนนี้ในปี ค.ศ. 1948 (พ.ศ. 2491) พรรคก้าวหน้า (Progressive Party) ของสิงคโปร์ได้ที่นั่งมากที่สุด ต่อมาในปี ค.ศ. 1951 (พ.ศ. 2494) สมาชิกสภาที่มาจากการเลือกตั้งเพิ่มจำนวนขึ้นเป็น 9 คน ในจำนวน 25 คน และในปี ค.ศ. 1955 (พ.ศ. 2498) ภายใต้รัฐธรรมนูญฉบับแรกสมาชิกที่มาจากการเลือกตั้งมีจำนวน 25 คน ในจำนวน 32 คน ก่อนการประกาศเอกราช สิงคโปร์ภายใต้การปกครองของอังกฤษ มีรัฐบาลรวมสามชุด ประกอบด้วย (1) รัฐบาลของนายเดวิด มาร์แชล (David Marshall) จากปี 1955-1956 (พ.ศ. 2498 - 2499) (2) รัฐบาลของนายลิม ยิว ฮ๊อค (Lim Yew Hock) จากปี ค.ศ. 1956-1959 (พ.ศ. 2499 - 2502) และ (3) รัฐบาลของนาย ลี กวน ยู (Lee Kuan Yew) สิงคโปร์มีอำนาจในการปกครองตนเองอย่างสมบูรณ์แล้ว และนายลี กวน ยูได้เข้าดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีคนแรกของสิงคโปร์ ในปี ค.ศ.1961(พ.ศ. 2504) ลี กวน ยู เจรจากับตนกู อับตุล รามานห์ ในการรวมสิงคโปร์เข้ากับประเทศมาเลเซีย โดยเล็งเห็นว่า ประเทศสิงคโปร์ไม่มีทรัพยากรธรรมชาติและปัจจัยที่เอื้อให้เติบโตเป็นประเทศที่สมบูรณ์ การรวมประเทศมาสำเร็จในปี 1962 (พ.ศ. 2505) หนึ่งปีผ่านมา แต่แล้วในปี ค.ศ. 1965 (พ.ศ. 2508) ลี กวน ยู ต้องตัดสินใจนำสิงคโปร์แยกออกจากประเทศมาเลเซีย ทั้งน้ำตา เนื่องจากปัญหาเรื่องเชื้อชาติที่เป็นปัญหาใหญ่ของทั้งสองประเทศ เขาประกาศในวันที่ต้องแยกออกจากมาเลเซียว่า Singapore must survive

      จากปี ค.ศ. 1965 (พ.ศ. 2508) ที่สิงคโปร์ประกาศตนเป็นประเทศเอกราช มีอำนาจอธิปไตยของตนเอง โดยปกครองในรูปของสาธารณรัฐ ตั้งแต่นั้นมา ลี กวน ยู ก็ได้สร้างให้สิงคโปร์เป็นหนึ่งในประเทศที่ร่ำรวยที่สุดในโลก ที่มีระบบสาธารณูปโภคที่ดีและเป็นแหล่งขนถ่ายสินค้า

บทสรุป
      การสร้างประเทศของลี กวน ยู ให้สิงคโปร์ก้าวขึ้นมาเป็นรัฐที่มีบทบาทอย่างสูงยิ่งในทางเศรษฐกิจของโลก มิได้อยู่ที่เพียงแต่การสร้างระบบการเมืองที่มีเสถียรภาพ (political stability) เท่านั้น แต่ยังได้นำทรัพยากรที่สำคัญคือ ทรัพยากรบุคคลขึ้นมาเจียระไนให้มีความเป็นพลเมืองสู่พลโลกที่มีศักยภาพในการปฏิบัติงานกับทุกๆ ชาติในโลก ลี กวน ยู เชื่อในเรื่องนำคนดีมาดำรงตำแหน่ง ถึงแม้ระบบจะไม่ดี หรือแย่สุดๆ เพราะคนดีเมื่อมาดำรงอยู่สามารถสร้างระบบที่ดีได้ แต่ถ้าระบบที่ดีแต่เอาคนไม่ดีมาดำรงตำแหน่ง ระบบก็จะพังและพินาศไป บทเรียนนี้เป็นความทรงจำของลี กวน ยูในภาวะสงครามที่เขาเคยเผชิญมา นอกจากนี้ ลี กวน ยู ยังไม่มีเรื่องอื้อฉาวเกี่ยวกับคอร์รัปชั่น ทำให้สิงคโปร์ได้รับการยอมรับจากทุกชาติที่เข้ามาลงทุนด้วย และวาทะที่ ลี กวน ยู เคยประกาศไว้เปรียบเสมือนเข็มทิศในการสร้างประเทศก็คือ “การปลูกฝังความคิดและความเชื่อประชากรของเขาเพื่อให้ประชากรของเขาเชื่อในเรื่องที่จะนำประเทศสิงคโปร์ก้าวพัฒนาไปสู่ประเทศที่เจริญและศิวิไลซ์ ใครที่มาขัดขวางแนวความเชื่อนี้ เขาจะขัดขวางและต่อสู้กับคนเหล่านั้นจนถึงที่สุด เพราะความคิดและความเชื่อในสิ่งที่คิดนี้ไม่สามารถสร้างขึ้นมาได้ภายในวันเดียว แต่ถ้ามาถูกทำลายโดยคนบางกลุ่มในเพียงวันเดียว ประเทศของเขาก็จะไม่มีศักยภาพในการแข่งขันกับประเทศอื่นๆ ได้”

แม้นายลี กวน ยู จะเป็นผู้เผด็จการในคราบระบอบประชาธิปไตย แต่สิ่งที่เขาทำสิ่งที่เขาสร้างเพื่อประเทศสิงคโปร์ ในช่วงที่เขาปกครองประเทศสิงคโปร์ไม่เคยมีข้อกล่าวหาเขาในเรื่องคอรัปชั่น กินสินบาทคาดสินบน ทำให้ประเทศ สิงคโปร์ เป็นประเทศที่ติดอันดับประเทศที่น่าลงทุนในอันดับต้นๆแทบทุกปี จะมีแต่ข้อกล่าวหา ลี กวน ยู ในแง่ใช้อำนาจในทางมิชอบเพื่อขจัดฝ่ายตรงข้ามและบุคคลที่คิดเห็นตรงกันข้ามกับเขา

From : http://www.fpps.or.th