สถาบันนโยบายศึกษา : Institute of Public Policy Studies (IPPS)

“รู้ไทย – รู้อาเซียน”

“คนอาเซียน”(ตอนที่ ๓)
ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เมื่อรวมตัวกันอยู่ภายใต้ประชาคมที่เรียกว่า อาเซียน – ASEAN ก็คือ การรวมอยู่ท่ามกลางความแตกต่างหลากหลายทั้งในลักษณะภูมิศาสตร์ที่ไม่ใช่เป็นผืนแผ่นดินเดียวกัน ความหลากหลายทางภาษา ศาสนา ความเชื่อ วัฒนธรรม และการปกครอง ซึ่งต้องการเอกภาพในการอยู่ร่วมและคิดร่วม คือความร่วมมือของประเทศทั้ง 10 ที่มีประชากรร่วม 600 ล้านคน โดยมีสัญลักษณ์ กอข้าวสีทอง ที่เป็นจุดร่วมของความเป็นแหล่งเกษตรสมบูรณ์ ซึ่งประชากรส่วนใหญ่ดำรงชีวิตอยู่กับการทำไร่ ทำนา ทำสวน มีความเรียบง่าย อิสระ มากกว่าการอยู่กับอุตสาหกรรมที่ต้องการแข่งขันและเร่งรีบ

ที่มา: http://simonchesterman.com/blog/2013/11/04/asean/

วิถีชีวิตในแบบของคนอาเซียนจึงเป็นลักษณะเฉพาะที่เป็นคนเรียบง่ายและอิสระ ที่ส่งผลต่อปรัชญาในการใช้ชีวิตและการต่อสู้ในประวัติศาสตร์ทางการเมืองในแต่ละพื้นที่ ซึ่งประเทศในกลุ่มอาเซียนส่วนใหญ่เคยตกอยู่ภายใต้อาณานิคมของชาติตะวันตก ย่อมแสดงให้เห็นว่าเมื่อประเทศตกอยู่ในความครอบครองของต่างชาติทั้งในทางเอกราชของชาติในแง่ของอำนาจอธิปไตยในอดีตและการครอบครองอำนาจทางเศรษฐกิจในยุคโลกาภิวัตน์แล้ว คนอาเซียนที่คำนึงถึงผลประโยชน์ของชาติก็จะมีการต่อต้านการถูกปกครองหรือการครอบงำทางเศรษฐกิจอย่างเอางานเอาการ แม้ในยุคปัจจุบัน การเป็นประชาคมในความร่วมมือทางเศรษฐกิจของอาเซียนในอีกสองปีข้างหน้าจึงควรเป็นเรื่องของความร่วมมือมิใช่การแข่งขันแย่งชิงผลประโยชน์ หากแต่จะเป็นการแข่งขันกันในการสร้างความสามารถและศักยภาพของแต่ละประเทศให้แข็งแกร่งในการพัฒนาเศรษฐกิจในระดับภูมิภาคอาเซียนร่วมกัน ดังคำขวัญที่ว่า “หนึ่งวิสัยทัศน์, หนึ่งเอกลักษณ์, หนึ่งประชาคม (One Vision, One Identity, One Community)” เพราะเมื่อเป็นหนึ่งประชาคม แต่ละประเทศสมาชิกจึงอยู่ในฐานะเท่าเทียมกัน หรือมีความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน (solidarity) ที่จะนำพาประชาคมให้ก้าวเดินไปด้วยกันและบรรลุเจตนารมณ์ของประชาคมได้ในที่สุด ทั้งนี้ ต้องขจัดปัญหาและอุปสรรคที่ขวางกั้นให้หมดสิ้นไป ซึ่งการจะสร้างความร่วมมือให้เป็นประชาคมทางเศรษฐกิจให้ได้ตลอดรอดฝั่งต้องมีวิสัยทัศน์และเข้าใจร่วมกันอย่างจริงจัง จึงจะสร้างความสามารถให้เกิดขึ้นได้ โดยการระดมทรัพยากรบุคคลที่มีอยู่ในรัฐสมาชิกไปทำงานตามแผนงานการจัดตั้งประชาคม ที่กำหนดไว้ อย่างไรก็ดี ประชาคมในอีกสองปีข้างหน้าเป็นเรื่องที่ไม่มีชาติใดได้ประโยชน์ทั้งหมดหรือเสียประโยชน์ทั้งหมด เพราะบางประเทศต้องเสียบางอย่างและได้บางอย่าง เช่น การจัดทำเขตการค้าเสรี (FTA) จะต้องมีสินค้าของเพื่อนบ้านเข้ามาขายได้โดยไม่มีการเก็บภาษีขาเข้า ซึ่งอาจมีผลกระทบกับผลผลิตของประเทศตนเอง แต่ในอีกมุมหนึ่งก็จะเป็นการกระตุ้นให้เกิดการพัฒนาผลผลิตประเทศของตนเอง อันเป็นการยกระดับคุณภาพของผลผลิตในประเทศนั่นเอง

ดังนั้น ถ้าจะทำให้การรวมกลุ่มเป็นประชาคมอาเซียนที่ไม่มีพรมแดนแล้ว ต้องถือเป็นโอกาสที่คนอาเซียนจะต้องใช้ความเรียบง่ายมาทำให้ประชาคมเป็นประโยชน์ ต้องไม่สร้างกฎเกณฑ์ที่ยากแก่การปฏิบัติหรือมีความแข็งตัวต่อการเปลี่ยนแปลง มุ่งสู่ความร่วมมือร่วมใจ (harmony) ที่ต้องไม่มุ่งกอบโกยความอุดมสมบูรณ์จากประเทศหนึ่งใดมาเป็นประโยชน์ของประเทศตน และต้องมีความกล้าหาญที่จะใช้ความเป็นประชาคมมาต่อรองหรือแข่งขันกับประเทศนอกประชาคม ทั้งนี้ เพื่อประโยชน์ของประเทศในประชาคมอาเซียน รวมทั้ง การงดเว้นนำเรื่องที่เป็นความแตกต่างของแต่ละรัฐมาเป็นข้อถกเถียงที่หาข้อยุติมิได้ ไม่ว่าจะเป็นการสร้างกฎเกณฑ์ทางด้านเศรษฐกิจ การเมืองและความมั่นคง ตลอดจนสังคมและวัฒนธรรม หรือการนำประชาคมอาเซียนให้มีความเป็นหนึ่งเดียวหรือความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ทั้งการแก้ปัญหาและการพัฒนาเศรษฐกิจ สังคมและการเมืองร่วมกัน

(ที่มา: http://likebulb.blogspot.com/2013/09/asean-economic-condition-highly.html

สมชาติ เจศรีชัย
ผู้ทรงคุณวุฒิ สำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้ง

From : http://www.fpps.or.th