สถาบันนโยบายศึกษา : Institute of Public Policy Studies (IPPS)

ความรับผิดชอบ

การเมืองวุ่นๆ ทำให้สังคมเครียดและขาดความสุข คนไทยมีความสุขน้อยลง จิตใจว้าวุ่นกับความไม่ลงตัวทางการเมือง ความขัดแย้งทางการเมืองที่แบ่งขั้วแบ่งฝ่ายชัดเจน ไม่ใช่ฝ่ายรัฐบาลกับฝ่ายค้านเสียทีเดียว หากแต่เป็นฝ่ายรัฐบาลกับฝ่ายพันธมิตรเพื่อประชาธิปไตย ที่สร้างบทบาทการเมืองบนถนนคัดค้านการบริหารงานของรัฐบาล

เรียกว่า กลไกการทำงานของรัฐสภาล้มเหลว เพราะสภาผู้แทนราษฎรมีเสียงเป็นอันหนึ่งเดียวกับรัฐบาล ทั้งฝ่ายบริหารและฝ่ายนิติบัญญัติ ทำหน้าที่โอนเอียงไปทางเดียวกัน พรรคฝ่ายค้านที่มีเสียงน้อยนิดจึงทำอะไรไม่ได้มาก ฝ่ายการเมืองบนถนนจึงต้องออกแรง คัดท้าย มิเช่นนั้น การเมืองไทยถูกผูดขาดความรับผิดชอบแต่เพียงพรรคเดียว คือ พรรครัฐบาล

รัฐบาลไหนๆ ก็ชอบอ้างว่าผ่านการเลือกตั้ง ได้รับความไว้วางใจจากประชาชนให้มาบริหารประเทศ จะรับผิดชอบงานโดยเอาตำแหน่งเป็นเดิมพัน ถือว่ามาโดยถูกต้องตามระบอบประชาธิปไตย การเป็นผู้แทนราษฎรในสังคมไทยเติบใหญ่ได้ดีเพียงเพราะการเลือกตั้ง ไม่ได้มีคุณความดี คุณธรรม อะไรหนุนส่งเป็นองค์ประกอบเลยหรือ

เห็นทีผู้แทนฯ ทั้งหลายต้องตรวจสอบที่ตัวเองเสียก่อนว่า บทบาทของนักการเมืองที่แท้ควรเป็นหน้าที่ของผู้ที่เสียสละมาทำงานส่วนรวมเพื่อประโยชน์ส่วนรวม ไม่ใช่มาทำงานส่วนรวมเพื่อผลประโยชน์ของพรรค พวกพ้องและตัวเอง ถ้าเป็นเช่นนี้ก็น่าจะเรียกว่า นักกินเมือง

น่าคิดน้อยอยู่หรือว่า ประชาธิปไตยน่าจะอยู่ได้ดี ถ้าคุณค่าทางศีลธรรมของสังคมไม่ถูกสั่นคลอนโดยนักการเมือง อีกทั้งความไว้วางใจของพลเมือง จิตสำนึกของพลเมืองที่มีต่อรัฐ และสังคม ก็ต้องมีบนพื้นฐานของเสรีภาพและความยุติธรรมในรัฐนั้น

เมื่อใดที่นักการเมืองขาดจริยธรรม รัฐบาลไม่นำพาต่อเสียงที่แตกต่าง และพยายามชี้นำผูกขาดความคิด ความเชื่อ และผูกขาดความรับผิดชอบ เมื่อนั้นพลเมืองก็หมดความไว้วางใจต่อผู้แทนและรัฐบาล

การที่รัฐมนตรี 7 คน ถูกอภิปรายไม่ไว้วางใจ และได้รับคะแนนผ่านเกินครึ่งของจำนวน ส.ส. ทั้งหมด ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกประหลาดแต่อย่างใด เพราะเสียงในสภาผู้แทนราษฎรเกินกว่าครึ่งเป็นเสียงของพรรครัฐบาลอยู่แล้ว

กลไกในระบบรัฐสภาล้มเหลว การบริหารงานของรัฐบาลก็ไม่ราบรื่น ทั้งหมดนี้ล้วนต้องไต่สวนตรวจสอบต้นตอจากนักการเมืองทั้งสิ้น

ความรับผิดชอบต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นต่อกิจการงานของประชาชน และของประเทศ เราจะทวงถามจากใคร

ความเสียหายทั้งหลายที่เกิดขึ้นมากมายเกินกว่านักการเมืองเทียมทั้งหลายจะรับผิดชอบได้

นักการเมืองที่แท้พึงมีความรับผิดชอบที่จะไม่นำประชาชนไปสู่ผลร้าย ไม่นำอันตรายมาสู่รัฐ และปฏิบัติภายในขอบเขตที่กฎหมายอนุญาต

ทิพย์พาพร ตันติสุนทร

ผู้อำนวยการร่วม สถาบันนโยบายศึกษา

From : http://www.fpps.or.th