สถาบันนโยบายศึกษา : Institute of Public Policy Studies (IPPS)

เหนือความว่างเปล่า คือความยากจน

ในห้วงช่วงระยะเวลานี้ หากใครไม่พูดถึงเรียลิตี้โชว์ของนายกรัฐมนตรีที่อำเภออาจสามารถ จังหวัดร้อยเอ็ด ซึ่งถือว่ากันดารและยากจนแห่งหนึ่งของประเทศ คงเป็นเรื่องเชยมาก

การแสดงของท่านนายกรัฐมนตรีครั้งนี้ ก็มาดหมายว่าจะแก้ปัญหาระดับชาติเรื่องความยากจน ทำให้เป็นตัวอย่างว่าเข้าไปรู้จักปัญหาและแก้ไขปัญหาอย่างไร ให้นักบริหาร นักปกครองทั้งระดับท้องถิ่น ระดับภูมิภาค และระดับชาติได้เห็นจริงๆ จังๆ ทำนองว่า 5 วัน เรียลิตี้โชว์ครั้งนี้ได้ไขปริศนาความยากจนไปได้เยอะแล้ว

เรียลิตี้โชว์ที่อำเภออาจสามารถ จึงเป็นปฐมบทในเรื่องการแก้ไขความยากจนให้หมดสิ้นภายใน 3 ปี ดังที่รัฐบาลนี้ประกาศไว้

อันว่าความยากจนไม่ใช่ปัญหาใหม่ แต่เป็นปัญหาที่รัฐบาลตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันได้เพียรคิดทำโครงการสารพัด สิ้นงบประมาณไปมหาศาล แล้วความจนก็ยังคงอยู่ สร้างโอกาส สร้างงานให้ทุกรัฐบาล บนวัฏจักรของความยากจนไม่รู้จบ

ความไม่รู้ คือสาเหตุของความยากจน จากไม่รู้หนังสือ อ่านไม่ออก เขียนไม่ได้ ก็เป็นเหยื่อของผู้ที่รู้หนังสือ การที่ไม่รู้ว่า ถ้ารู้หนังสือ คือมีการศึกษา จะช่วยทำให้ชีวิตดีขึ้นได้

อย่างที่นายกรัฐมนตรีให้คำขวัญเด็กไทยปีนี้ว่า “ให้ขยันคิด ขยันอ่าน” จะได้ฉลาดและไม่ถูกเอารัดเอาเปรียบ ซึ่งขอต่อท้ายที่นี้ด้วยว่า รู้หนังสือแล้ว ก็อย่าเอาความรู้ เอาความได้เปรียบนี้ ไปเอาเปรียบ เบียดเบียนคนอื่นเขา หากแต่ต้องใช้ความรู้และสิ่งที่รู้ไปช่วยผู้ที่ไม่รู้ให้ดีขึ้น ถือว่าเป็นคุณธรรมชั้นสูง

ผู้ที่รู้หนังสือหรือมีการศึกษา ก็ต้องไปสอนให้เขารู้ ให้ช่วยเหลือตัวเองได้ อีกทั้งยังสามารถช่วยเหลือครอบครัวได้อีกด้วย

การไม่มีความรู้ ไม่มีการศึกษา จึงไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ไม่รู้จะทำมาหากินอะไรให้แม้พอเพียงแก่พื้นฐานของชีวิต คือ อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย และยารักษาโรค ความไม่รู้จึงมีแต่ความว่างเปล่าเวิ้งว้าง

คนไม่รู้หนังสือ จึงเสียเปรียบคนอื่น แต่คนที่อ่านออก รู้หนังสือ ก็ยังหาโอกาสเพิ่มเติมความรู้ได้อีกหากพากเพียร

แล้วยังมีหลายเรื่องที่คนมีโอกาสทางการศึกษาก็ยังไม่รู้ และไม่มีความรู้

ความไม่รู้ทั้งหลาย จึงก่อให้เกิดความว่างเปล่า ไม่สามารถกำหนดเข็มทิศชีวิตใดๆ ได้ อีกทั้งยังตกเป็นเหยื่ออันโอชะของผู้รู้ที่ทั้งขยันคิดและฉลาดที่จะเอาเปรียบผู้อื่นและสังคมตลอดเวลา

อนิจจา ! เหนือความว่างเปล่า ก็คือความยากจน เพียงเพราะกี่รัฐบาลมาแล้วก็ไม่รู้ว่าพื้นที่ของความว่างเปล่านั้น หากแทนที่ด้วยการให้การศึกษา มีสมองของความรู้เป็นอาภรณ์ของคนยาก โอกาสที่เขาจะหนีจากความไม่รู้และความยากจน ได้รอเขาอยู่ทุกที่มานานแล้ว

ทิพย์พาพร ตันติสุนทร

สถาบันนโยบายศึกษา

From : http://www.fpps.or.th